گرمایش اتاق القایی و گرمایش اتاق مقاومتی دو روش مختلف برای گرم کردن فضا هستند و بر اساس اصول متمایز عمل می کنند:

1. گرمایش اتاق القایی: این روش از میدان های الکترومغناطیسی برای تولید گرما استفاده می کند. بخاری های القایی یک میدان مغناطیسی تولید می کنند که باعث می شود جریان های الکتریکی به نام جریان گردابی در داخل مواد رسانای اتاق (مانند اجسام فلزی) جریان یابد. این جریان ها از طریق مقاومتی که در ماده با آن مواجه می شوند گرما تولید می کنند. سپس گرما به داخل اتاق ساطع می شود و آن را گرم می کند. این نوع گرمایش کارآمد است و می تواند بسیار سریع باشد، زیرا گرما مستقیماً از برق و بدون هیچ مکانیزم میانی تولید می شود.

2. گرمایش اتاق مقاومتی: این شکل سنتی گرمایش الکتریکی از عناصر مقاومتی (مانند سیم یا سیم پیچ های ساخته شده از موادی مانند نیکروم) استفاده می کند که با عبور جریان الکتریکی از آنها گرم می شوند. سپس این گرما از طریق همرفت یا تابش به هوای اتاق منتقل می شود. بخاری‌های مقاومتی ساده و قابل اعتماد هستند، اما در مقایسه با سایر روش‌های گرمایشی می‌توانند از مصرف انرژی کمتری برخوردار باشند، زیرا در فرآیند تبدیل برق به گرما مقداری انرژی از دست می‌رود.

به طور کلی، تفاوت اصلی در نحوه تولید گرما نهفته است: گرمایش القایی از میدان های مغناطیسی برای ایجاد گرما در داخل اجسام استفاده می کند، در حالی که گرمایش مقاومتی به طور مستقیم عنصری را برای گرم کردن هوای اطراف گرم می کند.